Adam Kwieciński**, Andrzej Jankowski*, Patrycja Sawczuk–Wieczorek*

GRZYB REISHI – NATURALNA ALTERNATYWA  W WALCE Z CHOROBAMI CYWILIZACYJNYMI

REISHI FUNGUS NATURAL ALTERNATIVE IN THE STRUGGLE AGAINST CONTEMPORARY DISEASES

*Zakład Technologii Postaci leku, Katedry Farmacji Stosowanej, Śląskiego Uniwersytetu Medycznego

**

Streszczenie

Grzyb Reishi zwany również Ganoderma lucidum, a także Lingzhi jest nadzieją dla współczesnej medycyny. Od 2000 lat stosowany przez Chińskich medyków jako „czarodziejskie zioło” pomaga leczyć i zapobiegać wielu chorobom.

Współczesne badania potwierdzają, iż zawarte w grzybie Reishi składniki pozytywnie wpływają na poprawę jakości zdrowia i przedłużenie życia.

Ganoderma wykazuje działanie immunostymulujące, hipotensyjne, przeciwalergiczne, antywirusowe, przeciwzapalne, przeciwnowotworowe oraz hipolipemiczne.

Słowa kluczowe: Ganoderma lucium, Reishi

Abstract

   Reishi fungus called also Ganoderma lucidum, and also Lingzhi is a hope for contemporary medicine. It has been used by Chinese doctors for 2000 years as “magic herb” which helps to cure and prevent many diseases.

    Contemporary research proves that the components of Reishi fungus influence, in a positive way, the quality of health and the length of life.

    Ganoderma shows immunostimulating, hypotensive, antiallergic, antivirus,  anti-inflammatory, antitumour and hypolipaemic activity.

Key words: Ganoderma lucium, Reishi

Znanych jest szereg odmian grzyba Reishi, z których do najbardziej popularnych zalicza się odmianę czerwoną, fioletową, niebieską, żółtą, czarną i białą. Za najbardziej cenną pod względem terapeutycznym uważana jest odmiana czerwona, jednak wartość grzyba w istotny sposób zależna jest od stadium jego rozwoju, a także od środowiska wegetacji.

Owocniki grzyba składają się z trzonu oraz płaskiego, bocznie osadzonego kapelusza. Występują również osobniki nie posiadające trzonu, w których kapelusz przyrośnięty jest bezpośrednio do podłoża. Na powierzchni grzyba znajdują się białawe pory, które w miarę starzenia się osobnika zmieniają barwę na brunatno-brązową. Charakterystyczną cechą grzyba jest jego gładki „polakierowany” wygląd zewnętrzny, który znajduje odzwierciedlenie w łacińskiej nazwie lucidum, czyli „lśniący”.  

Grzyb Reishi w przyrodzie występuje stosunkowo rzadko. W naturze można go spotkać w Azji, Ameryce Południowej, Europie oraz Ameryce Północnej, gdzie wegetuje zwykle na martwych konarach drzew liściastych.[1, 2, 3]. Obecnie, dla celów leczniczych, grzyb odmiany czerwonej hodowany jest na bazie trocin drzew śliwy i wykorzystywany w celach leczniczych.                      

Istotną rolę zarówno w wydajności hodowli jak i w zastosowaniu leczniczym odgrywa jakość zarodników grzyba. Mają one wielkość 7-11 x 6-7µm, są owalnego kształtu, żółtobrązowej barwy i są one najbardziej aktywną farmakologicznie częścią grzyba. Wykazują około 75-krotnie wyższą aktywność w stosunku do owocników.

Składniki farmakologicznie aktywne syntetyzowane są, w różnej zawartości, we wszystkich częściach grzyba tj. trzonku, kapeluszu, a także grzybni, uwalniającej szczególnie wartościowe leczniczo zarodniki.

Pod względem ilościowym, najważniejszą grupę stanowią węglowodany, dalej aminokwasy, białka, lipidy, witaminy rozpuszczalne w wodzie a także związki sterydowe, alkaloidy, triterpeny, olejki lotne. Zawierają również makro i mikroelementy.

  Najistotniejszą rolę pod względem właściwości farmakologicznych odgrywają polisacharydy. Występują  one przede wszystkim w postaci beta-D-glukanów związanych z aminokwasami. Wykazują silne działanie immunostymulujące i przeciwnowotworowe. Podnoszą odporność organizmu, niszczą wolne rodniki, wspomagają wytwarzanie komórek  produkujących przeciwciała, przyczyniają się również do zwiększenia ilości makrofagów, które wspomagają działanie leukocytów. Ponadto, wpływają na usprawnienie syntezy DNA i RNA, białek w wątrobie, szpiku kostnego i elementów upostaciowanych krwi.

Część cukrowa tych związków składa się z glukozy, galaktozy, mannozy, można odnaleźć w nich również śladowe ilości ksylozy i fukozy. Komponenta białkowa natomiast zawiera w swoim składzie około 17 typów różnych aminokwasów.[4][5].

Kolejną grupą związków farmakologicznie czynną zawartą w Reishi są tirterpeny, typu lanostanu, inaczej zwane kwasami ganoderenowymi m.in. kwas ganosporowy A. Triterpeny wykazują działanie obniżające poziom cholesterolu we krwi, zmniejszają produkcję enzymu, biorącego udział w wytwarzaniu angiotensyny, w konsekwencji czego zmniejszają skurcz naczyń krwionośnych. Kwas ganoderenowy wykazuje silne działanie przeciwbólowe, uspokajające, detoksykacyjne.

Triterpeny charakteryzują się również działaniem adaptogennym. Zgodnie z definicją, adaptogeny są środkami roślinnymi, spełniającymi następujące kryteria:

- zwiększają niespecyficzne zdolności obronne organizmu na szkodliwe bodźce

    fizyczne, chemiczne i biologiczne,

- wywierają wpływ normalizujący procesy fizjologiczne organizmu, głównie

  przez oddziaływanie na system neuro – hormonalny,

- nie wywołują żadnych negatywnych skutków na prawidłowe funkcje

Adaptogeny wykazują działanie na poziomie komórkowym, pomagając w odzyskiwaniu równowagi wielu funkcji organizmu oraz stymulują procesy regeneracyjne.    

W grzybach Reishi występują również nukleotydy adenozyna i guanozyna, a także sterole i  wolny kwas oleinowy, wykazujące działanie przeciwzakrzepowe. Zmniejszając lepkość krwi wskutek obniżenia poziomu cholesterolu i lipidów, usprawniają krwiobieg, poprawiają zaopatrzenie serca i mózgu w tlen[6][7][8].

Grzybom Reishi przypisuje się znaczną skuteczność w profilaktyce i leczeniu chorób nowotworowych. Właściwości przeciwnowotworowe grzyba wykorzystuje się nie tylko w tradycyjnej terapii w Chinach i innych krajach azjatyckich, ale również w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie.

Przeciwnowotworowe działanie Ganodermy zawdzięczamy głównie zawartym w jego składzie polisacharydom i niektórym triterpenom. Jako substancje wielkocząsteczkowe wykazują ograniczoną wchłanialność w  organizmie człowieka. W obecności witaminy C, polisacharydy ulegają przekształceniu w oligoglukany o niższej masie molekularnej, co ułatwia ich wchłanianie. Związki te pobudzają działanie makrofagów oraz innych komórek układu immunologicznego, w znaczącym stopniu wzmagając  właściwości obronne organizmu. Makrofagi, w przeciwieństwie do krwinek białych wykazujących ograniczone działanie w przypadku chorób przewlekłych lub złośliwych, są w stanie zniszczyć wiele czynników patogenne w tym również komórki nowotworowe, doprowadzając do regresji guza nowotworowego [9][10][11].

Stosowanie preparatów z Ganoderma lucidum wykazało pozytywne wyniki w leczeniu wielu nowotworów m.in. [11]:

-guz mózgu 5cm ( znaczne zmniejszenie wielkości guza, odzyskanie przytomności, odzyskanie pamięci ),

-rak płuca będący przerzutem po operacyjnym usunięciu nowotwora piersi (całkowity zanik komórek nowotworowych w płucu po 6-cio miesięcznej kuracji),

-rak piersi z przerzutami do kości (zdecydowana poprawa jakości życia, powrót do samodzielnego funkcjonowania),

-rak odbytnicy z przerzutami na wątrobę (zmniejszenie guza, poprawa ogólnego stanu zdrowia),

-rak trzustki (stosowanie esencji Ganoderma lucidum w połączeniu z witaminą C - całkowity powrót do zdrowia).

Preparaty Reishi stosowane są jako suplement lub czynnik wspomagający w zapobieganiu wystąpienia lub nawrotu chorób nowotworowych, a także w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa wystąpienia przerzutów.  

Działanie przeciwnowotworowe i stymulujące układ odpornościowy w znaczącym stopniu poprawiają jakość życia osobom cierpiącym na choroby nowotworowe. Stwierdzone zmniejszenia objawów choroby, w wielu przypadkach prowadząc do całkowitego wyzdrowienia,  doprowadziły do przedłużenia życia oraz zwiększenia komfortu życia pacjentów.

Jednocześnie preparaty w skład których wchodzi Ganoderma nie wykazują uporczywych skutków ubocznych charakterystycznych dla podstawowych metod leczenia: radio- i chemioterapii [12][13].                                                                             

Udowodniono wiele, korzystnie działających na układ sercowo-naczyniowy, właściwości grzyba Reishi.  Wykazano skuteczność między innymi w zapobieganiu i leczeniu stwardnienia tętnic, hypercholesterolemii oraz nadciśnienia tętniczego. Ganoderma zwiększa dotlenienie mięśnia sercowego, poprzez rozszerzenie tętnic wieńcowych i wzrost przepływu krwi. W znacznym stopniu obniża zarówno skurczowe, jak i rozkurczowe ciśnienie krwi o około 20%. Likwiduje bóle w klatce piersiowej, duszności, zaburzenia rytmu serca, korzystnie wpływa na krążenie obwodowe, obniża poziom cholesterolu i triglicerydów. Właściwości hipotensyjne grzyba Reishi zawdzięczamy obecnym w jego składzie triterpenom, które są  swoistymi inhibitorami enzymu konwertazy angiotensyny, co doprowadza do obniżenia ilości angiotensyny II. Podkreślić należy, że jako adaptogen, grzyb ten wykazuje działanie tylko w przypadku, gdy ciśnienie krwi jest znacząco podwyższone, nie wykazuje natomiast działania hipotensyjnego, jeżeli ciśnienie jest w granicach normy bądź niższe.[4][14]

Reishi wykazuje również zdolność obniżenia poziomu cholesterolu i trójglicerydów, które stanowią główne czynniki rozwoju chorób sercowo- naczyniowych. W trakcie stosowania preparatów Ganoderma lucidum dochodzi do znacznej redukcji frakcji LDL cholesterolu, oraz do zwiększenia ilości frakcji HDL. Za właściwości te odpowiadają triterpeny.[15]

Badania kliniczne potwierdzają, iż grzyby Reishi wpływają na obniżenie lepkości krwi, tym samym zapobiegając tworzeniu się skrzepów. Dochodzi do zmniejszenia agregacji płytek krwi, a czynnikiem odgrywającym decydującą role w tym procesie jest adenozyna, będąca jednym z czynników farmakologicznie czynnych zawartych w grzybach Reishi.

 Właściwości Ganodermy zmniejszają ryzyko zawałów mięśnia serca i mózgu,  zachorowań na tętniaki, wylewy krwi do mózgu, oraz innych chorób krążenia ogólnego[16].

Reishi wykazuje właściwości immunostymlujące i immunomodulujące. Zawarte w nim składniki wpływają na zwiększenie produkcji i aktywności limfocytów, cytokin, oraz makrofagów. Zwiększenie aktywności makrofagów przyspiesza niszczenie wszelkich patogenów takich jak bakterie, wirusy, drożdże, również komórki nowotworowe.  Ułatwia również usuwanie z organizmu szkodliwych związków toksycznych i końcowych produktów przemiany materii. Zwiększenie aktywności makrofagów powoduje uwolnienie cytokin, które odpowiadają za kontrolę procesów zapalnych i stymulują pracę układu odpornościowego[17]. Grzyb Reishi mobilizuje zatem tarczę obronną organizmu.[4]

Jedną z wymienionych już substancji czynnych farmakologicznie zawartych w Reishi jest kwas ganoderenowy, który już w niewielkich dawkach wpływa na zmniejszenie replikacji wirusa HIV o 50% [18].

Współczesna medycyna coraz więcej uwagi poświęca chorobie cywilizacyjnej przełomu XX/XXI wieku, jaką jest alergia. Ganoderma wykazuje działanie przeciwhistmiowe w obrębie alergii o różnych etiologiach. Wykazano, że zmniejsza reakcją alergiczną w astmie oskrzelowej, alergiach skórnych, a także alergii na leki [19][20].   

Po zażyciu preparatu Ganoderma lucidum pacjenci mogą odczuwać zawroty głowy, suchość w jamie ustnej, przełyku, może dochodzić do wysuszenia śluzówki nosa, zaburzeń ze strony przewodu pokarmowego, luźnych stolców, skórnych reakcji alergicznych. Objawy te występują zwykle w początkowej fazie stosowania preparatu.[21][22].

Grzyb Ganoderma lucidum (Lakownica lśniąca) zwany także Reishi jest przykładem czerpania nowych możliwości terapii z tradycyjnej medycyny chińskiej. Współczesne badania udowodniły, że zawarte w nim składniki wykazują dobroczynny wpływ na przywrócenie i utrzymanie równowagi w organizmie, wspieranie sił witalnych oraz przedłużenie życia.

W odróżnieniu od leków syntetycznych lub suplementów dietetycznych, Reishi  nie oddziaływuje na konkretne schorzenia, ale normalizuje pracę całego organizmu, zapewniając prawidłowe funkcjonowanie organów wewnętrznych. W Chinach uznawany jest za środek leczniczy i znajduje się na urzędowej liście leków.

Piśmiennictwo:

1. Gumińska B., Wojewoda W.:  Grzyby i ich oznaczenie. 1983; 229
2. Hagara L., Antonin V., Baier J.: Houby. 1999; 105
3. Dermek A., Pilat A.: Poznajemy grzyby. 1991; 61
4. Kwieciński A.: Reishi : Nadzieja współczesnej medycyny. 2004; 42-77
5. Jones K. Reishi (ganoderma): Longevity herb of the Orient; Part 2. Townsend    Letter for Doctors & Patients. 11/20/92; N.112; 1008-1012
6. Hobbs C. Medicinal Mushrooms. Santa Cruz, CA., Botanica Press, 1995, 96-107
7. McKenna, D.J.; Jones K.; Hughes K. Botanical Medicines. The Haworth Herbal Press, New York, London, Oxford .2002; 825-855
8. Wang D.H.; Weng X.C. Antitumor activity of extracts of Ganoderma lucidum and their protective effects on damaged HL-7702 cels induced by radiotherapy and chemiotherapy. Journal of Chinese Materia Medica 31(19); 1618-1622
9. Wnag SY. The anti-tumor effect of  ganoderma lucidum is metiated by cyticines released from activated macrophages and T lymphocytes. Int J camcer. May 1997; 70(6): 679-705
10. Sone Y.,et al Structures and anitumor activities of the polysaccharides isolated from fruiting body and the growing culture of mycelium of ganoderma lucidum. Agr Biol Bhem 1985; 49:2641-2653
11. Morishige F.,Reishi: Positive Cancer Tratments. Chin. Trad. Med. Part III,ISBN4-88580-053-6C-0077. 1987; 12-23
12. Tsukagoshi S.,et al Krestin (PSK). Cancer Treat Rev.1984; 11(2) 131-135
13. Teikoku Chemical Industry Co., Ltd. Mushroom glycoproteins as neoplasm inhibitors. Japanese Patent No.82 75, 926, in Chem Abstr. 12 May 1982; 97:4431:1j
14. Schmieder R.E.,Hilgers K.F., Schlaich M.P., Schmidt B.M.W. The Lancet. 2007;369; 1208-1219
15. Jordan M. Red Reishi: King of Adaptogens. San Francisco,CA 94111.  June 2007; 1-2
16. Su C. Potentiation of ganodermic acid S on prostaglandin E (1)- induced cyclic AMP elevation in human platelets. Thromb Rest. Jule 2000;99(2); 135-145
17. Drzewiecka E., Plewka A. Znaczenie wybranych cytokine w diagnostyce polipów nosa. 2007;6
18. el-Mekkawy S.,et al. Anti-HIV-1 and Anti-HIV-1-protease substances from ganoderma lucidum. Phytochemistry. Nov 1998; 49(6); 1651-1657
19. Tasaka T., et al. Anti-allergic constituents in the cultura medium of ganoderma lucidum (I). Inhibitoi effect of oleic acid on histamine release. Agents and Actions. 1988; 23;(3/4); 153-156
20. Tasaka T., et al. Anti-allergic constituents in the cultura medium of ganoderma lucidum (II). The Inhibitory effect of cyclooctasulphur on histamine release. Agents and Actions. 1988; 23;(3/4); 157-160
21. McGuffin M., et al., ed. Botanical Safety Handbook. Boca Raton: CRC Press. 1997;55
22. Horner WE.,et al. Basidiomycete allergens: Comparison of three ganoderma species. Allergy.Feb 1993; 48(2); 110-116    

Reishi a kandydoza

Candida jest pospolitym grzybem pasożytniczym, który zasiedla organizm większości ludzi (przyjmuje się, że około 80% ludzi jest nosicielem candida, który stanowi u nich element flory bakteryjnej jelit). Kiedy dana osoba jest zdrowa i jej układ odpornościowy funkcjonuje bez zarzutów, obecność w organizmie drożdżaków Candida nie daje żadnych objawów i nie powoduje dolegliwości. Jednak w okresach osłabienia organizmu i spadku jego odporności może dojść do nadmiernego rozmnożenia się tego grzyba – w ten sposób zachwiana zostaje równowaga mikrobiologiczna organizmu i pojawiają się dolegliwości zgrupowane pod ogólną nazwą kandydozy lub drożdżycy.

Drożdżyca atakuje głównie układ moczowy. Candida stanowi jedną z głównych przyczyn lekoopornych zakażeń szpitalnych. Candida albicans jest również najczęstszą przyczyną infekcji błon śluzowych przewodu pokarmowego oraz głębokich zakażeń układowych. W niektórych przypadkach zakażenie wywołane przez drożdżaki Candida może doprowadzić nawet do zakażenia krwi wywołując sepsę. Drożdżaki te powodują również grzybicze zakażenie pochwy, mogą wywoływać zakażenia inwazyjne o stosunkowo ciężkim przebiegu. Powodują dużą śmiertelność, według różnych danych sięgającą od 30 do 72 proc. chorych. Szczególnie narażone na niekontrolowany rozwój candidy są osoby mające: niedobory witaminowe, macerację naskórka związaną z nadmiernym poceniem, mikro urazy skóry, zaburzenia hormonalne, otyłość, cukrzycę, będące w ciąży, mające upośledzoną odporność, stosujące antybiotyki wyniszczające florę bakteryjną organizmu, stosujące kurację obniżającą odporność, stosujące leki immunosupresyjne, stosujące sterydy, stosujące leki stosowane w chemioterapii nowotworów, nadużywające alkoholu, po zabiegach inwazyjnych, np. wszczepienie sztucznej zastawki serca lub długotrwałe cewnikowanie, osoby mające protezy zębowe.

Grzyb Reishi zwany również Ganoderma lucidum, jest nadzieją dla współczesnej medycyny. Od 2000 lat stosowany przez Chińskich medyków jako „czarodziejskie zioło” pomaga leczyć i zapobiegać wielu chorobom. Współczesne badania potwierdzają, iż zawarte w grzybie Reishi składniki pozytywnie wpływają na poprawę jakości zdrowia i przedłużenie życia. Ganoderma wykazuje działanie immunostymulujące, hipotensyjne, przeciwalergiczne, antywirusowe, przeciwzapalne, przeciwnowotworowe oraz hipolipemiczne. Nie dość że pobudza układ odpornościowy, oraz zwiększa liczbę erytrocytów, to na dodatek w badaniach wykazano że zabija 77.9% Candida albicans w jamie ustnej. Badanie zostało przeprowadzone z pastą do zębów zawierającej ekstrakt z Reishi.

Pasta do zębów Ganozhi

- oczyszcza i odświeża

- działa antybakteryjnie i ochronnie na zęby i dziąsła (kandydoza)

- stosowanie awaryjne

-  wewnętrznie - niestrawność, wzdęcia, nadkwaśność, wymioty, ból, biegunka;

-  zewnętrznie - ukąszenia, użądlenia, zadrapania, skaleczenia, oparzenia, krosty, wypryski, pokrzywka, opuchlizny wokół paznokci. Składniki odżywcze zawarte w paście docierają bezpośrednio do komórek, co wyraźnie przyspiesza gojenie ran

- nie zawiera aspartamu, sacharyny ani sztucznych barwników. Zawiera wysokiej jakości ekstrakt Ganoderma Lucidum, żel spożywczy, mentol, barwniki roślinne

- bardzo wydajna

-pozostawia przyjemny smak w ustach

Jeśli Candida albicans obecna jest w innych organach naszego ciała to powinniśmy stosować Ganodermę lucidum również doustnie pod postacią proszku. Preparatem który tutaj jest wskazany, specjalnie opracowany i przygotowany do tego celu jest – Reishi Mushroom Powder DXN. Preparat ten posiada wszelkie badania oraz dopuszczenia do stosowania na rynku Polskim oraz Europejskim.

Dla osób ceniących prewencję, dobrym rozwiązaniem jest używanie również zdrowej i pysznej kawy Lingzhi Coffee zawierającej w sobie dodatek Ganodermy lucidum. Kawa ta dzięki temu dostarcza do  organizmu składniki wspomagające zdrowie oraz opóźnia procesy starzenia. Kawa nie zakwasza, działa ochronnie na błonę śluzową żołądka i jelit. Zaleca się stosować Lingzhi Black Coffee  w leczeniu i zapobieganiu wystąpienia cukrzycy.

Rejestrując się bezpłatnie w sklepie DXN https://www.dxn2u.eu/pws/820296953 zyskujesz dostęp do najwyższej jakości produktów w cenach hurtowych. Instrukcja rejestracji w systemie DXN: https://youtu.be/B-_ya6eQdt8

Korzystasz również z systemu rabatów, dzięki którym możesz wspomagać  zdrowie swoje i swojej rodziny płacąc za produkty mniej.

Nazwa taksonomiczna: Cordyceps sinensis

Nazwa w j. ang.: Grzyb gąsienica

Nazwy chińskie: zimowy robak, letnia trawa, trawa robak

Nazwa Tybetańska: „yartsa gunbu”

Nazwa japońska: touchuukasou

Nazwy koreańskie: zimowy robak, letnia trawa

Opis i występowanie:

Grzyb gąsienica jest jednym z 400 gatunków Cordycepsu, o wyjątkowym znaczeniu leczniczym, rosnącym dziko na zimnych, śnieżnych i bagnistych regionach wysokogórskich Chin i Tybetu, na wysokościach około 3500 m i wyżej. Wiedza na temat grzyba oraz metody wykorzystywania przeszły do Tradycyjnej Chińskiej Medycyny od tradycji medycyny tybetańskiej. Różne źródła wskazują bardzo zmiennie dane dotyczące początku jego stosowania w Chinach, ale zdecydowanie można przyjąć, że było to ponad 1000 lat temu. Wspomniany jest po raz pierwszy w sposób zauważalny z punktu widzenia farmakologicznego dopiero w XVII wieku. Wang Ang [汪昂, 汪昂, Wāng Áng] zebrał swój zbiór pod tytułem Bencao Beiyao [《本草備要》,《本草备要》, Bĕn-căo bči yŕo] w 1694, gdzie pierwszy raz napisał o Cordyceps sinensis.

Gatunki Cordyceps są grzybami entomopatogenicznymi, Ascomycota (workowe), które żerują na żywych lub martwych larwach lub poczwarkach owadów lub innych stawonogów. Generalnie pasożytują na ćmach i ćmach nietoperzowych (Hepialus armoricanus). Późną jesienią lub wczesną zimą, zarodniki atakują organizm larwy, poczwarki lub owada; tworzą się grzybnie, które powoli przejmują cały organizm - gospodarza. Grzybnie zatrzymują rozwój organizmu gospodarza, wykorzystując całą jego zawartość i zostawiając tylko skórę. Następnie, w miejscu, gdzie kiedyś znajdowała się głowa gospodarza, wyrasta korpus w kształcie pnia lub kciuka i rośnie na długość około 4-11 centymetrów. Życie tego grzyba trwa 5-6 lat. Z powodu swojego niezwykłego cyklu życia w Chinach jest uważany za organizm jakby zwierzęcy zimą, natomiast bardziej roślinny latem. Znajduje to swoje odzwierciedlenie w tradycyjnej chińskiej nazwie: „zimowy robak, letnie (lecznicze) zioło”.

Wykorzystywane części:

Owocnia grzyba, jak również grzybnia są przetwarzane na różne sposoby. Odpowiednie produkty uzyskujemy z wyżej wymienionych części poprzez rozpuszczalniki i ekstrakcje.

Dziko rosnące gatunki są zbierane wraz z pancerzami (skórą) obumarłych owadów-gospodarzy, następnie po wysuszeniu i oczyszczeniu z ciał obcych, są wiązane w małe wiązki za pomocą drutu. Specyfiki o najlepszych właściwościach leczniczych pochodzą z prowincji Qinghai w Chinach i z Tybetu. Ze względu na rzadkie występowanie tego grzyba oraz fakt, że jego rozpoznanie, zbieranie i wyprodukowanie dobrej jakości jednorodnego gatunkowo i czystego mikrobiologicznie produktu wymaga dużych umiejętności, zostały stworzone pewne technologie do wytwarzania dużych ilości substancji o podobnych właściwościach biologicznych, co dzikie grzyby, o stałej jakości i składzie (masa z grzybni i wyciąg z grzybni).

Oprócz tego, że produkcja ta daje dużą ilość produktu bogatego w substancje aktywne biologicznie, kolejną jej zaletą jest to, że dzięki odpowiedniemu doborowi składników odżywczych dla podłoża kultury grzybni, można uzyskać produkt końcowy o specjalnym składzie, dla żądanego efektu leczniczego.

W Chinach, Japonii i Korei istnieje kilka metod produkcji grzybni. Należy do nich hodowla całych lub zmielonych ziaren ryżu, żyta, prosa, soi i sorga na podłożach, jak również hodowla grzybni na płynnych podłożach. W pierwszym przypadku chodzi o to, żeby po zakończeniu okresu hodowli ilość pozostałego podłoża lub wykorzystanych materiałów była jak najmniejsza, a uzyskane grzybnie jak największe. (Dobrze skomponowane i czysto przygotowane podłoże może dać plon grzybni o czystości ponad 90%). Jeśli chodzi o podłoże płynne, hodowla zarówno grzybni pozostałych po filtracji, jak i przefiltrowanego podłoża daje aktywne składniki. Istnieją pewne egzogenne (pozakomórkowe) składniki, które nie koncentrują się w grzybni, ale dostają się do filtratu.

Główne składniki:

Polisacharydy i związki cukru (kwas kordycepsowy ) zarówno o małych jak i dużych masach cząsteczkowych, zawierające białka, peptydy, poliaminy i niezbędne aminokwasy, sterole (tzn.: ergosterol, δ-3-ergosterol, nadtlenek ergosterolu, 3-sitosterol, daucosterol, campesterol), kwasy tłuszczowe nasycone i nienasycone (najważniejsze z nich to: kwas palmitynowy, kwas stearynowy, kwas linolenowy, kwas oleinowy), policykliczne aromatyczne wodorowęglany (mogą one nawet wejść w reakcje z torbami plastikowymi , w których znajdują się kultury i zahamować ich wzrost), witaminy rozpuszczalne zarówno w wodzie jaki i tłuszczu (K i E, odpowiednio B1, B2, B12) i minerały (zawierające pierwiastki K, Na, Mg, Ca, Fe, Cu, Mn, Zn, Se, Al, Si, Ni, Sr, Ti, Cr, Ga, V i Zr).

Musimy zauważyć, że liczba minerałów, które można wykryć w grzybach jest zawsze wynikiem zawartości pierwiastków podłoża.

Działanie podstawowe:

W różnych badaniach in vivo i in vitro użyto wyciągów grzybni, głównie wyciągów rozpuszczalnych w wodzie bogatych w polisacharydy, lub wolnych od polisacharydów wyciągów alkoholowych lub wyciągów z owocni oraz odpowiednio produktów przemysłowych ustandaryzowanych do aktywnego składnika, bez związków izolowanych. Substancje te, wykorzystane do badań, były szczególnie bogate w składniki aktywne, dlatego można było wykazać pewną liczbę wartościowych właściwości leczniczych. Poniżej podsumowanie różnych właściwości grzyba – gąsienicy, udowodnione przez badania z udziałem ludzi oraz na zwierzętach 1:

1. Wspomaga działanie nerek w układzie wydalniczym, w stanach patologicznych łagodzi białkomocz i krwiomocz; 

2. Stymuluje funkcjonowanie i zdolność detoksyfikującą wątroby;

3. Likwiduje ból i wspomaga wykorzystanie tlenu w organizmie;

4. Wzmacnia odpowiedź immunologiczną, korzystnie wpływa na działanie układu odpornościowego (tzn.: stymuluje działanie komórek - naturalnych zabójców, fagocytozy, zwiększa liczbę makrofagów, zwiększa produkcję interleukiny-2 oraz działanie komórek T); 

5. W niektórych przypadkach- prawdopodobnie dzięki korzystnym właściwościom immunologicznym – spowalnia, a nawet zatrzymuje wzrost guzów (tzn. u pacjentów z rakiem piersi i płuc), przyczyniając się do odbudowy odpowiedzi immunologicznej pacjentów z rakiem, co zwiększa ich szansę na przeżycie. W dużych dawkach ta wydajność okazała się podobna do wydajności cyklosporyny, leku immunohamującego, który blokuje nadmierną reakcję systemu immunologicznego. To może okazać się użyteczne u pacjentów z transplantami); (Te efekty nie dotyczą wszystkich ekstraktów i każdego produktu zawierającego składniki z grzybów pasożytujących na gąsienicach.)

6. Zmniejsza patologicznie wysokie poziomy tłuszczów we krwi, zwłaszcza cholesterolu i trójglicerydów, ale również wykazuje inne cechy chroniące serce (np.: przeciwdziała gromadzeniu się cholesterolu w ścianach arterii, pomaga naczyniom oczyszczać się i hamuje nagromadzanie się trombocytów: działanie antyzakrzepowe, usprawniające przepływ krwi w arteriach); 

7. Powoduje rozkład węglowodanów, regulując poziom cukru we krwi. 

8. Przynosi ulgę w skurczu oskrzeli, pomagając wypluć gęsty, przyklejający się patologiczny śluz z dróg oddechowych;

9. Przynosi ulgę w klatce piersiowej, udrażniając drogi oddechowe; 

10. Hamuje rozmnażanie i rozwój niektórych szczepów bakterii (np.: Streptococcus spp., Bacterium mallei, Bacillus anthracis oraz Staphylocci) i niektórych grzybów (Microsporum gypseum oraz Microsporum lanosum); 

11. Przynosi ulgę w stresie i niepokoju.

 Prawie wszystkie korzystne właściwości na liście są uzupełnieniem podstawowych właściwości immunomodulujących.

9

Wykorzystanie:

Zgodnie z wynikami badań klinicznych, wyciągi Cordycepsu ustandaryzowane do określonego składnika i wiązania lub produktów, można stosować w leczeniu wspomagającym niektórych chorób wątroby (zapalenia wątroby typu B oraz przewlekłej marskości wątroby), przewlekłej niewydolności nerek i zapalenia nerek, stanów zapalnych górnych dróg oddechowych (astmy oskrzelowej i zapalenia płuc) oraz niektórych chorób nowotworowych (rak piersi i płuc) oraz w celu złagodzenia niektórych zaburzeń metabolizmu (metabolizm tłuszczu, cukrzyca), chorób wieńcowo-sercowych (miażdżyca), objawów związanych ze starzeniem się, jak przewlekłe zmęczenie, problemy z krążeniem, dysfunkcja pamięci i zaburzenia seksualne.

Zalecane dawki dzienne:

W badaniach klinicznych najczęściej podawano wyciągi lub produkty w dawkach odpowiadających 3-4.5 g leku. W przypadkach poważnych chorób wątroby, podawano dawkę odpowiadającą 6-9 g. Istnieją dane mówiące o przyjmowaniu aktywnych składników odpowiadających 30-50 g suchego leku (grzyba lub masy grzybni) u pacjentów onkologicznych.

Działania uboczne, przeciwwskazania i uwagi:

Jeśli chodzi o produkty wykonane z hodowanego grzyba-gąsienicy, nie odnotowano żadnych działań ubocznych, nawet przy stosowaniu wyżej wymienionych dużych dawek. Na podstawie danych z literatury nie istnieją znane przeciwwskazania; jednakże podawanie wraz z innymi lekami wymaga zgody lekarza i również monitorowania.

Uwagi

1. Cordyceps (wraz z martwym insektem-gospodarzem) w proszku, w powiązaniu z innymi ziołami adaptogennymi (np. żeńszeniem) jako napój lub napar po zamoczeniu w alkoholu (obie procedury zabijają mikroorganizmy). Są one polecane przede wszystkim osłabionym pacjentom, którzy przechodzą rekonwalescencję po ciężkich chorobach. Inne zastosowania tradycyjne to: wzmocnienie działania płuc i nerek, ulga w kaszlu, zmniejszenie tworzenia się śluzu w oskrzelach i płucach, gruźlica, krwawienia, impotencja, zaburzenia miesiączkowania, ból w dolnej części pleców, zmęczenie starcze, potliwość nocna i tonizowanie układu nerwowego.
3. Cordyceps dobrze znany jest tylko Cordyceps sinensis, warto przyjrzeć się innym setkom gatunków z farmakologicznego punktu widzenia. Poza grzybem-gąsienicą, następujące gatunki również wykazały warte odnotowania właściwości (anty-guzowe i immunomodulujące): i .

Cordyceps w diecie sportowców

Cordyceps zaczął być interesujący dla sportowców i wszystkich specjalistów biorących udział w ich przygotowaniu i treningach w roku 1993, po Mistrzostwach Świata w Lekkiej Atletyce (Stuttgart), gdzie chińskie zawodniczki zdobyły, ku wielkiemu zdziwieniu wszystkich dookoła, złote medale w 3 konkurencjach ( bieg na 1500, 3000 i 10000 metrów). Zawodniczki te regularnie zażywały Cordyceps przy treningach, z polecenia ich lekarza. Miesiąc później jedna z nich, Wang Junxia, zwróciła na siebie dalszą uwagę ze względu na jej kraj i również Cordyceps, na Zawodach Krajowych Chin, kiedy pobiła rekord świata kobiet w konkurencji 10000 metrów oprócz zdobycia złotego medalu na mistrzostwach świata. Od tamtej pory Cordyceps jest ciągle w polu zainteresowania zachodnich specjalistów od nauki sportu. Kilka badań próbowało potwierdzić albo zaprzeczyć wynikom badaczy azjatyckich.

W roku 2003 Koh i współpracownicy sprawdzili przez eksperymenty na myszach, że frakcja grzybni Cordyceps sinensis w gorącej wodzie, w dawkach od 150 do 300 mg/kg masy ciała dziennie, poprawia wyniki w pływaniu, a jednocześnie zmniejsza podniesiony poziom cholesterolu we krwi.

Chen i współpracownicy wybrali zdrowych, starszych mężczyzn do udziału w podwójnie ślepej, kontrolowanej przez placebo próbie. Przez okres 12 tygodni, 50 probantów w wieku 50-75 lat przyjmowało pewne kapsułki 3 razy dziennie. Niektóre z tych kapsułek zawierały 333 mg aktywnego leku, a inne to było placebo. Wyniki badania sugerują, że spożywanie Cordycepsu może przyczynić się do dobrej formy (homeostazji) starszych ludzi oraz również ich wytrzymałości fizycznej. Aby udowodnić lub wykluczyć wpływ działania Cordycepsu sinensis na wyniki w sporcie dla nauki zachodniej, trzeba przeprowadzić więcej dalszych badań. Dobrze byłoby poszerzyć również gamę produktów w takich badaniach.

Często zadawane pytania.

Suplementy Diety nie są przeznaczone do diagnozowania, przeprowadzania terapii, leczenia ani zapobiegania żadnym chorobom. W przypadku jakiegokolwiek problemu zdrowotnego skontaktuj się z lekarzem.

Co to jest Cordyceps?

Cordyceps jest wysoce cenionym grzybem leczniczym zarówno w Tradycyjnej Chińskiej Medycynie, jak i w nowoczesnej praktyce klinicznej. W Chinach jest nazywany “zimowym robakiem, letnim (leczniczym) ziołem”, oraz “grzybem-gąsienicą”. Cordyceps można znaleźć na wyżynach Chin, Tybetu oraz Nepalu, powyżej 3500 m. Cordyceps dostępny na naszym rynku pochodzi z hodowli i jest bezpieczny do spożycia dla wszystkich.

Czy Cordyceps jest “ziołem rozgrzewającym”?

Działanie Cordycepsu nie jest ani rozgrzewające ani chłodzące. Tak naprawdę, Cordyceps jest łagodnym tonikiem bez żadnych skutków ubocznych, także można go przyjmować regularnie przez długi czas.

Jakie są składniki Cordycepsu?

Cordyceps obfituje w składniki odżywcze i aktywne składniki, jak kwas kordycepinowy, kordycepin, aminokwasy, kwas glutaminowy, polisacharydy i witamina B12.

Jak kwas kordycepinowy wpływa na ludzki organizm?

Współczesne badania medyczne wykazały, że kwas kordycepinowy w Cordycepsie łagodzi zapalenie oskrzeli i chroni przed szkodliwym działaniem stresu. Długotrwałe przyjmowanie wzmacnia organizm przeciwko patogenicznym czynnikom, poprawia funkcjonowanie organów, wzmacnia system odpornościowy a więc może przedłużyć życie.

Jak Cordyceps wzmacnia wytrzymałość i poziom energii?

Cordyceps daje organizmowi większą witalność i energię. Działa poprzez:

Jak Cordyceps może pomóc w oddychaniu?

Cordyceps stał się obiektem zainteresowania w roku 1993, kiedy grupa sportowców z Chin, którzy spożywali Cordyceps , pobiła rekordy świata w konkurencjach 10000 m, 3000 m i 1500 m na Mistrzostwach Świata w Lekkiej Atletyce w Stuttgarcie. Sportowcy spożywali Cordyceps aby poprawić wytrzymałość. Efekt ten jest częściowo przypisywany działaniu relaksacyjnemu na górne drogi oddechowe. To może wyjaśniać tradycyjne wykorzystanie tego grzyba leczniczego w leczeniu dolegliwości górnych dróg oddechowych, jak zapalenie płuc, przewlekłe zapalenie oskrzeli (COPD i gruźlica).

W jaki sposób Cordyceps chroni nerki?

Cordyceps jest wykorzystywany w Tradycyjnej Chińskiej Medycynie w pierwszej kolejności do leczenia chorób nerek. Cordyceps poprawia funkcjonowanie nerek i jak pokazują badania normalizuje liczbę komórek T walczących przeciw infekcjom u pacjentów po transplantacji nerki. Uznany specjalista od chorób nerek, profesor Li Shuo-Shin, odkrył, że Cordyceps potrafi zapobiegać uszkodzeniom nerek spowodowanym antybiotykami i innymi lekami, bez zmiany efektu antybiotyków.

Czy Cordyceps skutecznie wzmacnia system odpornościowy?

Cordyceps okazuje się być jednym z najbardziej adaptujących się immunomodulatorów. Został poddany kilku badaniom, które wykazały, że może działać bardzo immunostymulująco. Aktywnymi składnikami są rozpuszczalne w wodzie polisacharydy. W roku 1992 uczelnia Human Medical University przeprowadziła badanie na temat efektu stymulującego Cordycepsu na działanie komórek naturalnych zabójców (NK). Badanie wykazało znaczną aktywację komórek NK jak również kultur komórek jak u zwierząt. Oznacza to, że Cordyceps może być również znaczącym środkiem do przeciwdziałania guzom.

Czy Cordyceps może pomóc mężczyznom w problemach z energią?

1. Cordyceps przynosi efekty rewitalizujące poziom energii u mężczyzn.

Czy Cordyceps poprawia funkcjonowanie wątroby?

1. Cordyceps może pomóc w rekonwalescencji w niektórych chorobach wątroby. W próbach klinicznych, w przypadkach marskości wątroby po zapaleniu wątroby, pacjenci otrzymywali preparat z Cordycepsu, który jak się okazało znacząco łagodził objawy i podnosił liczbę zdrowych komórek wątroby.

Czy Cordyceps pomaga obniżyć poziom cholesterolu we krwi?

1. Cordyceps może obniżyć poziom

cholesterolu LDL, podnosząc poziom cholesterolu HDL u ludzi we wszystkich grupach wiekowych. W badaniu wielojednostkowym z udziałem 9 szpitali, 273 pacjentom podawano 3 gramy Cordycepsu (odpowiada to 4 kapsułkom Cordycepsu) dziennie, przez dwa miesiące. Skutkiem było obniżenie całego cholesterolu o 17% , podczas gdy dobry cholesterol (HDL) wzrósł o 27%, w połączeniu ze średnim spadkiem stężenia trójglicerydu o 9%.

Czy Cordyceps pomaga w łagodzeniu symptomów osłabienia i zmęczenia?

1. Cordyceps na zmęczenie i osłabienie.

Jakie kryteria powinniśmy brać pod uwagę przy wyborze produktu Cordyceps?

1. Wyselekcjonowanie wysokiej jakości szczepów Cordycepsu.

2. Unikalne organiczne żywienie przy wzroście. 

3. Całościowe Zarządzanie Jakością, od hodowli do produktu końcowego.

4. Produkcja w zakładzie posiadającym certyfikat Dobrej Praktyki Produkcji (GMP), z własnym laboratorium i sprzętem najwyższej jakości. 

5. Przetwarzanie w zaawansowanej technologii, które zachowuje składniki odżywcze.

6. Bez dodatków chemicznych i konserwantów.

7. 100% pochodzenie roślinne i mineralne, w produkcie grzyba Cordyceps hodowanego organicznie. 

8. Certyfikat HALAL3 . 

9. Łatwe trawienie i wchłanianie przez organizm. 

10. Odpowiedni dla osób w każdym wieku, również przy długim stosowaniu.

Certyfikat HALAL jest potwierdzeniem dla osób wyznania muzułmańskiego, że proces produkcji spełnia wymogi ich religii.

Jak można upewnić się co do jakości produktu z Cordycepsem?

Cordyceps jest przetwarzany na tabletki/ kapsułki lub proszek według ścisłego przepisu, następnie pakowany w szczelne butelki lub saszetki. Personel techniczny producenta przeprowadza codzienne sprawdziany jakości na każdym etapie produkcji, po produkt końcowy. Dzięki tej procedurze można być pewnym, że jakość i czystość produktów Cordyceps jest zapewniona.

W jakich formach Cordyceps jest dostępny na rynku?

Normalnie Cordyceps jest dostępny zarówno w formie tabletek/ kapsułek jak i proszku. Różne formy są dostępne według preferencji indywidualnych, ale nie ma to znaczenia jeśli chodzi o efektywność produktu.

Kto może używać Cordycepsu?

Cordyceps jest doskonały dla ludzi w każdym wieku, włącznie z dziećmi. Uwaga: zgodnie z regulacjami Unii Europejskiej, nie zaleca się go dla dzieci poniżej lat 5.

Czy działanie Cordycepsu zmniejszy się z czasem, jeśli będzie długo przyjmowany?

1. Cordyceps zatrzymuje naturalne składniki, które są potrzebne i łatwo absorbowane przez nasz organizm.

Czy Cordyceps ma certyfikat HALAL?

Tak, certyfikat HALAL oznacza, że proces

produkcji i produkt zostały zatwierdzone

przez JAKIM (Jabatan Kemajuan Islam Malaysia /Departament Rozwoju

Islamu w Malezji) pod względem jakości.

Czy wegetarianie mogą również spożywać Cordyceps?

Tak, Cordyceps jest idealnym suplementem zdrowotnym dla wegetarian. Niemniej jednak, muszą oni wybierać produkty Cordyceps, które są hodowane organicznie i rosną zupełnie bez wykorzystania składników zwierzęcych.

Czy Cordyceps uzależnia?

1. Cordyceps posiada składniki odżywcze. Jest pokarmem dla organizmu. Nie różni się to niczym od jedzenia warzyw i owoców. Nikt nie uzależni się od Cordycepsu.

Czy istnieje dzienny limit spożywania tabletek, proszku lub kapsułek Cordycepsu?

Nie ma surowego limitu. Zalecana dzienna dawka dla przeciętnego, zdrowego człowieka w celu utrzymania zdrowia i wigoru została ustalona na poziomie 6 tabletek lub 1 saszetki proszku. Cordyceps można bezpiecznie łączyć również z innymi produktami.

Czy mogę spożywać Cordyceps, jeśli przechodzę leczenie „zachodnie”?

Osoby zażywające leki medycyny zachodniej mogą również spożywać Cordyceps zgodnie z zaleceniami.

Jeśli spożycie Cordycepsu zostanie po jakimś czasie przerwane, czy może spowodować niepożądane konsekwencje?

1. Cordyceps jest całkowicie naturalny, dostarcza ważnych składników ludzkiemu organizmowi. Rezygnacja z jego spożywania nie skutkuje żadnymi szkodami oprócz tego, że organizm nie otrzymuje składników odżywczych przyczyniających się do zdrowia i witalności.

Czy Cordyceps przynosi jakieś skutki uboczne?

Cordyceps jest w pełni naturalny. Nie posiada konserwantów, barwników sztucznych, substancji smakowych, pestycydów i składników syntetycznych. Jest łagodnym tonikiem, odpowiednim do spożywania przez długi czas, dla wszystkich grup wiekowych i przez wszystkie pory roku bez przeciwwskazań i znanych skutków ubocznych.

Czy Cordyceps jest dozwolony dla kobiet w ciąży?

Cordyceps jest bezpiecznym produktem do spożycia dla wszystkich, nawet dla zdrowych kobiet w ciąży bez żadnych dolegliwości. Jednakże zaleca się ciężarnym, aby skonsultowały się ze swoim lekarzem przed rozpoczęciem przyjmowania Cordycepsu.

O jakiej porze dnia najlepiej spożywać Cordyceps?

Coryceps można spożywać o dowolnej porze dnia, przed lub po posiłku.

W jaki sposób podaje się proszek Cordyceps ?

Proszek Cordyceps jest bardzo łatwy do spożycia. Można go spożyć bezpośrednio lub rozpuścić w wodzie, albo dodać do zupy, owsianki lub napoju. Uwaga: proszek Cordyceps nie jest dostępny w Europie.

Czy proszek Cordyceps ma takie samo działanie, co tabletka/ kapsułka?

Główne źródła

Cordyceps:

Źródła chińskie:

[蒋三俊] Jiang, S.J.: Wykorzystanie Cordyceps sinensis w pokarmach leczniczych. [《冬虫夏草食疗补益应用》]. 《中药材》1994年第17卷第1期, 47–48页

[李洁莉]Li, J.L. i in.: Badanie porównawcze steroli ekstraktu etanolu i ekstraktu wody z Hericium erinaceus. [《猴头菌醇提浸膏和水提浸膏甾醇类化合物的比较研究》]. Zhongguo Zhongyao Zazhi [《中国中药杂志》]. 2001; 26(12): 831–834.

[李坤艳] Li, K.Y., [何云庆] He, Y.Q.: Chemiczne badanie polisacharydów z Hericium erinaceus. [《猴头菌丝体多糖的化学研究》]. Zhongguo Zhongyao Zazhi [《中国中药杂志》]. 1999; 24(12): 742–744.

[李時珍, 李时珍] Li, S.Z.: Kompendium Materia Medica

[Bencao gangmu,《本草綱目》, 《本草纲目》] (1578)

[汪昂, 汪昂] Wang, A.: Całość Podstaw Materia Medica

[Bencao bei yao, 《本草備要》, 《本草备要》] (1694)

[吴国荣] Wu, G.R. et at.: Oczyszczanie dysmutazy nadtlenkowej Mn z Hericium erinaceus i identyfikacja właściwości. [《猴头子实体锰型超氧物歧化酶的纯化及其性质鉴定》]. In: Zhiwu Ziyuan yu Huanjing [《植物资源与环境》]. 1996; 5(2): 9–14.

 [蒋三俊] Jiang, S.J.: Wykorzystanie Cordyceps sinensis w pokarmach leczniczych. [《冬虫夏草食疗补益应用》]. 《中药材》1994年第17卷第1期, 47-48页

[李洁莉] Li, J.L. i in.: Badanie porównawcze steroli ekstraktu etanolu i ekstraktu wody z Hericium erinaceus. [《猴头菌醇提浸膏和水提浸膏甾醇类化合物的比较研究》]. Zhongguo Zhongyao Zazhi [《中国中药杂志》]. 2001; 26(12): 831-834.

[李坤艳] Li, K.Y., [何云庆] He, Y.Q.: Chemiczne badanie polisacharydów z Hericium erinaceus. [《猴头菌丝体多糖的化学研究》]. Zhongguo Zhongyao Zazhi [《中国中药杂志》]. 1999; 24(12): 742-744.

[李時珍, 李时珍] Li, S.Z.: Kompendium Materia Medica

[Bencao gangmu,《本草綱目》, 《本草纲目》] (1578)

Parcell, A.C. i in.: Suplementacja Cordyceps Sinensis (CordyMax Cs-4) nie poprawia wytrzymałości w wysiłku fizycznym. Int J Sport Nutr Exerc Metab. 2004; 14(2): 236-42.

Paterson, R.R.M.: Cordyceps – lek tradycyjnej medycyny chińskiej i kolejna bio-fabryka leczniczych grzybów? Fitochemia 2008; 69: 1469-1495.

[鵜飼茂夫] Ukai, S. i in.: Polisacharydy w grzybach XIII. : Działanie przeciwnowotworowe rożnych polisacharydów wyodrębnionych z Dictyophora indusiata, Ganoderma japonicum, Cordyceps cicadae, Auricularia auricula-judae, oraz Auricularia species. Chem Pharm Bull. 1983; 31(2): 741-744.

[王進琦] Wang, J.C. i in.: Działanie przeciwnowotworowe i wzmacniające odporność polisacharydów z kultury z Hericium spp. Kaohsiung J Med Sci. wrz.; 2001; 17(9): 461-467.

[王進琦] Wang, J.C.: Działanie hipoglikemiczne ekstraktu Hericium erinaceus. J Sci Food Agric 2005; 85(4): 641-646.

[王聲遠] Wang, S.Y., [蕭明熙] Shiao, M.S.: Funkcje farmakologiczne grzyba chińskiej medycyny - Cordyceps sinensis i powiązanych gatunków. Dziennik Analizy Pokarmów i Leków, 2000; 8(4): 248-257.

Źródła angielskie:

Chen, S. i in.: Działanie Cs-4® (Cordyceps sinensis) na wyniki w wysiłku fizycznym u zdrowych, starszych probantów: próba podwójnie ślepa, kontrolowane przez placebo. J Altern Complement Med. 2010; 16(5): 585-590.

Colson, S.N. i in.: Suplementacja przez Cordyceps sinensis oraz Rhodiola rosea u kolarzy płci męskiej i jej działanie na saturację tlenu w tkance mięśniowej. J Strenght Cond Res. 2005; 19(2): 358-363.

Earnest, C.P. i in.: Działanie komercyjnego specyfiku opartego na ziołach na wyniki u kolarzy. Med Sci Sports Exerc. 2004; 36(3): 504-509.

Halpern, G.M.: Grzyby zdrowotne: Starożytna mądrość dla lepszego zdrowia. New York : Square One Publishers, 2007. 182 p. ISBN 978-0-7570-0199-4

[櫨川舞] Hazekawa, M.: Efekt ochrony neuronów przy powtarzanej terapii za pomocą Hericium erinaceum u myszy poddanych okluzji środkowej arterii mózgu Journal of Health Science. 2010; 56(3): 296-303.

Holliday, J., Cleaver, M., Wasser, S.P.: Cordyceps. W: Encyklopedia suplementów diety. New York : Marcel Dekker, 2005. str. 1-12.

[吉登波] Ji, D.B. i in.: Działanie przeciw starzeniu wywoływane przez ekstrakt Cordyceps sinensis. Phytother Res. 2009; 23(1): 116-122.

[王莹] Wang, Y. i in.: Ochrona przed przewleką niewydolnością nerek dzięki polisacharydowi z Cordycepsu sinensis. Fitoterapia 2010; 81(5): 397-402.

[李杨] Li, Y. i in.: Kliniczne zastosowanie Cordycepsu sinensis w terapii immunosupresyjnej w przeszczepach nerek. Transplant Proc. Czerw. ; 2009; 41(5): 1565-1569.

[李绍平] Li, S.P. [杨丰庆] Yang, F.Q., [詹華強] Tsim, K.W.: Kontrola jakości Cordycepsu sinensis, cenionego przez tradycyjną chińską medycynę. Dziennik Analizy Farmaceutycznej i Biomedycznej. 2006; 41(5): 1571-1584.

[刘玉侃] Liu, Y.K., [沈薇] Shen, W.: Efekt hamujący Cordycepsu sinensis w przypadku eksperymentalnego zwłóknienia wątroby i jego możliwy mechanizm. Światowy dziennik Gastroenterologii. 2003; 9(3): 529-533.

[肖毅] Xiao, Y. i in.: Wyrywkowa, podwójnie ślepa, kontrolowana przez placebo próba kliniczna i ocena produktu fermentacji Cordycepsu sinensis (Cs- 4) pod względem wzmacniania wydolności tlenowej i funkcji oddychania u zdrowych, starszych ochotników. Chin J Integr Med. 2008; 10: 187-192.

[고종호] Koh, J.H. i in.: Działanie frakcji grzybni Cordyceps sinensis w gorącej wodzie, zapobiegające zmęczeniu i stresowi. Biol Pharm Bull. 2003; 26(5): 691-694. 

Reishi Nadzieja Medycyny XXI wieku w leczeniu . . .

fragment książki dr. A.Kwiecińskiego

„W literaturze istnieje imponująca ilość doniesień na temat korzystnego działania grzybów Reishi na wątrobę. Grzyby Reishi wykazały korzystne działanie w terapii zapalenia wątroby szczególnie w przypadkach, w których nie doszło jeszcze do poważnych zaburzeń pracy wątroby. W badaniach klinicznych przeprowadzonych na grupie 355 osób z zapaleniem wątroby wirusowym B pozytywne wyniki uzyskano u 92,4% pacjentów. Zastosowanie liofilizowanego ekstraktu z grzybów Reishi przez okres 3-miesięcy u osób z tą choroba, prowadziło do znacznego ustąpienia symptomów chorobowych, takich jak zmęczenie i zawroty głowy oraz obniżenia poziomu GOT i GPT w surowicy krwi.

Grzyby Reishi wykazują zdolności do ochrony wątroby przed różnymi czynnikami toksycznymi, jeśli stosuje się je prewencyjnie, jak również po dojściu do zatrucia. Wyniki badań klinicznych przeprowadzonych na grupie 70000 osób w Chinach z zastosowaniem grzybów Reishi zakończyły się sukcesem w 90% przypadków pacjentów cierpiących na wywołane działaniem toksycznym zapalenia wątroby. Poza ochroną wątroby oraz przyspieszaniem usuwania toksyn z organizmu, grzyby Reishi wykazały również zdolności działania jako antidotum w przypadku zatrucia grzybami.„

Grzyb Reishi w przyrodzie występuje bardzo rzadko, rośnie w górskich, gęsto zalesionych regionach Chin i Japonii na terenach o wysokiej wilgotności i małym stopniu nasłonecznienia. Grzyb Reshi znany jest pod wieloma różnymi nazwami.

Nazwa Reishi lub mannentake stosowana jest w Japonii. W Chinach znany jest on powszechnie pod nazwą „ling zhi” (lub w innej pisowni „ling chih” oraz „ling qi”), czyli „rośliny wzmacniającej ducha”. Nazywano go tam również „rośliną nieśmiertelności”.”grzybem rosnącym na kamieniu”, „grzybem dziesięciotysiącletnim” oraz „grzybem mocy duchowej”. Ze względu na trudność znalezienia dziko rosnącego grzyba, ochrzczono go również mianem „grzyba widmo”.

Dziko rosnące grzyby Reishi występują rzadko w Azji, Ameryce Południowej, Europie oraz Ameryce Północnej na korze drzew liściastych, zwykle martwych lub też na pniakach i korzeniach.

Ze względu na rzadkość występowania grzybów Reishi przez całe tysiąclecia były one nadzwyczaj trudno dostępne, a ze względu na ich walory lecznicze oraz uznawanie ich za talizman broniący osobę lub domostwo przeciw złym duchom, ceniono je wyżej od złota. Stanowiło to główna przyczynę, że do lat siedemdziesiątych, ze względu na ich niedostępność, nie istniała możliwość przeprowadzania na szerszą skalę badań naukowych i klinicznych, które pozwoliłyby na potwierdzenie własności leczniczych tych grzybów.

Proces hodowli Reishi jest bardzo skomplikowany, wieloetapowy i czasochłonny. Hodowlę prowadzi się w odpowiednio zaprojektowanych cieplarniach lub też w lasach spełniających wszystkie wymogi klimatyczne i rosnących na odpowiedniej glebie.

Substancje farmakologicznie aktywne zawarte w grzybach Reishi

Składniki farmakologicznie czynne występują w Reishi to: węglowodany tak z grupy cukrów prostych, jak i wielocukrów, aminokwasy, niewielką ilość białek i soli nieorganicznych, związki sterydowe, trójterpeny, lipidy, alkaloidy, glukozyd kumaryny. olejki lotne oraz witaminy – ryboflawinę (witamina B2) i kwas askorbinowy, związki nieorganiczne wystąpujące zwłaszcza w szypułach o kształcie rogów, zawierają jony wapnia, cynku, manganu, żelaza, miedzi i germanu.

Badania ostatnich lat wykazały, że najbardziej wartościowe z punktu widzenia walorów leczniczych są zarodki grzyba Reishii, które zawierają cholinę, betainę, kwas lignocerynowy, kwas stearynowy, kwas palmitanowy, kwas pirofosfatydowy. Najważniejszymi klasami związków farmakologicznie czynnych, których obecność stwierdzono w grzybach Reishi, są specyficzne rodzaje wielocukrów (polisacharydów) oraz trójterpeny. Wiele spośród tych wielocukrów wykazuje własności immunostymulujące oraz przeciwnowotworowe. Występują one głównie w formie beta-D-glukanów związanych z aminokwasami. Beta-D-glukan. zwany również G-I, jak również arabinoksyglukan (GL-1) wykazują silne działanie przeciwnowotworowe, potwierdzone doświadczalnie w przypadku mięsaka 180.

Wzbogacone w wielocukry frakcje wyciągów z grzybów Reishi wykazują zdolność pobudzania rnakrofagów do wytwarzania większych ilości czynnika martwicy nowotworów TNF-α oraz wielu interleukin. Część cukrowa tych związanych z białkami wielocukrów składa się z glukozy, galaktozy, mannozy oraz niewielkich ilości ksylozy i fukozy, natomiast część białkowa zawiera około 17 różnych typów aminokwasów.

Drugą, ważną z punktu widzenia ich walorów leczniczych, grupą związków, które wyodrębniono z grzybów Reishi są trójterpeny, a szczególnie kwasy ganoderowe. Większość z nich charakteryzuje się wyjątkowo gorzkim smakiem. Badania wykazały, że posiadają one działanie adaptogenne, przeciwnocyceptywne, obniżają wysokie ciśnienie krwi i działają jako inhibitory enzymu przekształcającego angiotensynę (ACE), hamują reduktazę HMG-CoA oraz syntezę cholesterolu. Stanowią również główne składniki inhibitujące uwalnianie histaminy są również odpowiedzialne za działanie przeciwalergiczne.

Kwasy ganoderowe R i S chronią przed zatruciami wątroby, a inne spośród kwasów ganoderowych wykazują działanie przeciwnowotworowe, np. w przypadku raka wątroby. Stwierdzono, że trójterpeny pochodne lanostanu wykazują działanie cytotoksyczne. Uważa się, że trójterpeny są również odpowiedzialne za zdolności Reishi do zapobiegania chorobie górskiej. Stwierdzono również, że działają one jako antyutleniacze, przyspieszają proliferację komórkową szpiku kostnego, zwiększają aktywność komórek NK, wykazują działanie immunostymulujące.

Wykorzystanie grzybów Reishi w leczeniu i profilaktyce.

Na Wschodzie, głównie w Chinach i Japonii, grzyby Reishi zdobyły sobie najbardziej poczesne miejsce w panteonie roślin leczniczych, uznawanych za dar bogów. Często traktowane były, jako ostatnia deska ratunku w przypadku nieuleczalnych chorób, głównie nowotworowych. Przez całe wieki otaczano je wręcz religijną czcią. Reishi od tysiącleci cieszy się również ogromną popularnością w wielu innych krajach Dalekiego Wschodu, między innymi w Korei, Tajlandii, Malezji, Wietnamie, Indonezji i na Tajwanie.

W tradycyjnej medycynie Wschodu grzyb Reishi zalicza się do kategorii leków roślinnych typu „Fu Zhen”, czyli odpowiednika leku immunoterapeutycznego i do grupy leków wzmacniających oraz adaptogenów. Jego działanie obniżające ciśnienie krwi, przeciwkaszlowe, wykrztuśne, przeciwbakteryjne, antywirusowe, przeciwgrzybicze, przeciwnowotworowe, przeciwalergiczne oraz zapobiegające wielu schorzeniom i przedłużające życie, są w tych krajach znane i wysoko cenione od wielu lat.

Grzyby Reishi jako adaptogeny

Nazwa i koncepcja adaptogenu wprowadzona została w 1947 roku przez rosyjskiego uczonego N. Łazarewa. Za adaptogeny uznano leki roślinne, które zwalczają szkodliwe skutki stresu, wpływają na poprawę zdrowia i dobrego samopoczucia oraz zwiększają sprawność fizyczną. Odgrywają kluczową rolę w zabiegach o przedłużenie długości życia. Najbardziej popularną rośliną wykazującą działanie adaptogenne jest żeń-szeń syberyjski. Grzyby Reishi wykazują bardzo zbliżone do niego zdolności adaptogenne.

Zgodnie z definicją, adaptogeny są naturalnymi środkami roślinnymi, spełniającymi następujące kryteria:

•  Zwiększają niespecyficzne zdolności obronne organizmu oraz jego zdolność do zapobiegania szkodliwym skutkom zewnętrznych i wewnętrznych czynników stresujących, takich jak stres fizyczny i emocjonalny, przemęczenie, depresja oraz stany chorobowe.
•  Normalizują pracę wielu układów organizmu, głównie poprzez ich oddziaływanie na system neuro-endokronologiczny.
•  Są całkowicie bezpieczne w użyciu i nie wywołują żadnych negatywnych skutków ubocznych.

Badania naukowe ostatnich lat sugerują, że substancje adaptogenne zwiększają zdolności komórkowe do wytwarzania i wykorzystania składników pokarmowych w okresie, gdy organizm narażony jest na działanie stresu i wysiłku. Adaptogeny wykazują działanie na poziomie komórkowym, pomagając w odzyskaniu równowagi wielu funkcji organizmu oraz stymulując procesy regeneracji. Adaptogeny podwyższają obronność organizmu, głównie poprzez wspomaganie i utrzymywanie właściwej równowagi pracy układu hormonalnego. Badania laboratoryjne wykazały, że wspomagają one pracę nadnerczy, pomagają komórkom w lepszym wykorzystaniu tlenu oraz podnoszą wydajność oddychania komórkowego.

Współczesne badania wskazują na bliską współpracę i silny wzajemny wpływ układu nerwowego, hormonalnego oraz immunologicznego. Tak więc, stabilizujący wpływ adaptogenów na równowagę hormonalną prowadzi w konsekwencji do wzmocnienia efektywności układu odpornościowego. Wiele adaptogenów, a szczególnie grzyby Reishi, dzięki wyjątkowo wysokiej w nich zawartości organicznych związków germanu, przejawiają swoje działanie poprzez zwiększenie poboru i efektywności wykorzystania tlenu przez komórki organizmu, równocześnie jednak chroniąc je przed szkodliwym działaniem wolnych rodników, które wytwarzane są w większych ilościach w wyniku obecności podwyższonego stężenia tlenu.

W trakcie infekcji oraz ekspozycji na stres wzrasta aktywność układu immunologicznego, z czym również wiąże się znaczny wzrost stężenia wolnych rodników. W takich przypadkach bardzo cenne okazuje się działanie adaptpgenów jako, antyutleniaczy. Głównymi składnikami grzybów Reishi odpowiedzialnymi za ich działanie adaptogenne są 1,3-beta-glukany, kwasy ganoderowe, kwas gama-aminomasłowy, organiczne związki germanu oraz adenozyna. Adenozyna wykazuje działanie relaksujące mięśnie szkieletowe, działa uspokajająco na centralny układ nerwowy oraz przeciwdziała stymulującemu działaniu kofeiny.

Grzyby Reishi a system immunologiczny

System immunologiczny czyli układ odpornościowy broni nas przed mikroorganizmami, pasożytami oraz uczestniczy w obronie przeciwnowotworowej organizmu. Wiele walorów zdrowotnych grzybów Reishi, które w dużej mierze wyjaśnić mogą ich ogromną popularność w medycynie Wschodu, wiąże się z ich działaniem tonującym, stymulującym i modulującym system immunologiczny. Duża liczba bioaktywnych składników wyodrębnionych w ostatnich latach z grzybów Reishi wykazuje działanie przeciwnowotworowe, przeciwwirusowe i przeciwbakteryjne oraz przejawia własności immunostymulujące i immunomodulujące.

W badaniach klinicznych przeprowadzonych w Chinach z udziałem 2000 pacjentów cierpiących na przewlekłe zapalenie oskrzeli, podawanie stężonego wyciągu z grzybów Reishi w ponad 60% przypadków prowadziło do pozytywnych wyników terapii.

Reishi wykazuje szerokie spektrum działania przeciwwirusowego oraz przeciwbakteryjnego, przejawiając skuteczność między innymi w odniesieniu do wirusów grypy oraz bakterii z grupy pneumokoków, streptokoków, stafilokoków, pałeczek okrężnicy, bakterii wywołujących czerwonkę oraz bakterii z grupy pseudomonas.

Wielocukry z Reishi okazały się być pomocne dla osób zarażonych wirusem Epsteina-Barra, który odpowiedzialny jest za mononukleozę. Kwasy ganoderowe wykazują działanie przeciw wirusowi HIV i nawet w niewielkich dawkach zmniejszają replikację wirusa o 50%. W połączeniu z innymi roślinami leczniczymi Reishi stosowane jest obecnie w leczeniu AIDS oraz związanych z nim schorzeń, jak również w terapii przewlekłego zmęczenia.

Substancje stymulujące system immunologiczny działają głównie na drodze zwiększenia aktywności fagocytowej makrofagów. Makrofagi to rodzaj białych ciałek krwi, które „pożerają” i niszczą patogeny, takie jak bakterie, komórki drożdży, zaatakowane wirusami komórki organizmu itp. Występują one w dużych ilościach w błonach śluzowych – głównie układu trawiennego, moczowego i oddechowego. Odgrywają one również ważną rolę w pracy układu siateczkowo-śródbłonkowego, związanego ze śledzioną, wątrobą oraz tkanką limfatyczną, który pochłania i magazynuje końcowe produkty przemiany materii oraz związki toksyczne, usuwając je z organizmu. Makrofagi oraz inne fagocyty stanowią tarczę ochronną organizmu i działają jako pierwsza linia obrony. Stymulacja tej części systemu immonologicznego pomaga w zabezpieczeniu przed przeziębieniami, grypą oraz wieloma rodzajami infekcji, nie pozwalając patogenom na zapoczątkowanie procesu chorobowego.

Substancje zawarte w grzybach Reishi, głównie wielocukry, uaktywniają makrofagi, prowadząc do uwolnienia cytokin, tlenku azotu oraz innych mediatorów. Cytokiny wytwarzane i wydzielane przez zaktywowane komórki układu immunologicznego są cząsteczkami regulującymi wiele różnorodnych procesów w organizmie. Oddziałując na wiele komórek, cytokiny są mediatorami reakcji zapalnych i immunologicznych oraz uczestniczą w regulacji krwiotworzenia. Spełniają ważne funkcje w utrzymaniu wyższych funkcji organizmu i odgrywają kluczową rolę w regulowaniu homeostazy, poprzez kontrolę podziałów komórkowych, proliferacji oraz apoptozy.

Grzyby Reishi w profilaktyce i leczeniu chorób nowotworowych

Jedną z najcenniejszych własności prewencyjnych i terapeutycznych grzybów Reishi jest ich działanie przeciwnowotworowe. Własności przeciwnowotworowe grzybów Reishi oraz preparatów sporządzonych w oparciu o ich wyciągi, wykorzystywane są na szeroką skalę w Chinach oraz innych krajach azjatyckich, a ostatnio również co raz częściej w Stanach Zjednoczonych i w Kanadzie. Rząd japoński uznał oficjalnie Reishi, jako roślinę leczniczą wspomagającą terapię raka.

Za główny mechanizm działania przeciwnowotworowego grzybów Reishi uznaje się wywołane, zawartymi w nich wielocukrami, zwiększenie aktywności systemu immunologicznego. Spośród wielu wielocukrów najbardziej aktywne w tym względzie są beta-D-glukany. Wiele danych wskazuje na to, że działają one na drodze wiązania się z powierzchnią leukocytów lub białkami surowicy odpornościowej, prowadząc do aktywacji makrofagów, limfocytów pomocniczych, komórek NK oraz innych komórek układu immunologicznego. Zaktywowane komórki efektorowe powodują wzrost produkcji cytokin takich jak czynnika martwicy nowotworów TNF-α, interleukin, interferonów, tlenku azotu oraz przeciwciał.

Regresja nowotworów w różnych modelach zwierzęcych przypisana była uszkodzeniom naczyniowym prowadzącym do zaburzenia dopływu krwi do tkanek nowotworowych, jak również martwicy wywołanej komórkami T oraz lokalną produkcją TNF-α. Badania kliniczne dokonane na grupie 48 pacjentów cierpiących na zaawansowane stadia raka nerek, żołądka oraz piersi, potwierdziły ogromną użyteczność zażywania wyciągu Reishi, w połączeniu z chemio- i radioterapią. Podobnie, pozytywne wyniki uzyskano w przypadku pacjentów w III stadium raka nosowo-gardłowego oraz w białaczce myeloblastycznej. U 5 pacjentów w III stadium zaawansowania raka nosowo-gardłowego podawano wysokie dawki Reishi w ciągu l tygodnia przed planowanym skojarzonym leczeniem radio- i chemioterapia, w czasie i po skończeniu tego leczenia, w sumie przez 8 miesięcy. Po 40 dniach leczenia u wszystkich chorych stwierdzono wyraźne zmniejszenie się rozmiarów guza. Po 90 dniach stwierdzono, natomiast całkowitą regresję nowotworu, którą obserwowano przez dalszych 3,5 roku. Pacjenci ci znieśli leczenie w dobrym stanie ogólnym, z mało nasilonymi nudnościami i wymiotami, przejściowymi zaburzeniami żołądka i bólów gardła. Odczuwali również mniejsze bóle.

Przeprowadzono zakrojone na szeroką skalę badania kliniczne wodnego wyciągu z grzybów Reishi dostępnego w sprzedaży w Hong Kongu. Nowej Zelandii oraz w Australii pod nazwą Ganopoly. W badaniach uczestniczyło 143 pacjentów, którzy uprzednio przeszli leczenie przy użyciu konwencjonalnej chemioterapii i którzy znajdowali się w zaawansowanych stadiach raka płuc, raka sutka, wątroby, raka okrężniczo-odbytniczego, raka prostaty, pęcherza, mózgu oraz chłoniaka nieziarniczego. U znaczącej liczby pacjentów stwierdzono poprawę paliatywnych efektów choroby nowotworowej, takich jak pocenie się i bezsenność oraz stabilizację choroby przez okres 12 do 50 tygodni. Wśród osób, u których nastąpiła stabilizacja choroby, stwierdzono znaczny wzrost aktywności mitogennych limfocytów oraz podwyższenie o 75% aktywności komórek NK. Badania te wykazały, że ekstrakt Ganopoly może spełniać korzystną rolę, jako dodatek do leczenia u pacjentów w zaawansowanym stadium rozwoju nowotworów. Badania kliniczne II fazy dokonane na pacjentach cierpiących na raka prostaty z użyciem zawierającego składniki z wyciągu Reishi preparatu PC-SPES wykazały, że u wszystkich 33 osób poddanych leczeniu nastąpił znaczny spadek poziomu antygenu nowotworwego PSA, co utrzymywało się przez okres ponad 57 tygodni.

Zebrane do tej pory dane pozwalają na rekomendację wykorzystania wyciągów z grzyba Reishi w następujących dziedzinach schorzeń nowotworowych:

•  Jako suplement w chemio- i radioterapii raka dla obniżenia związanych z nimi takich negatywnych skutków ubocznych, jak zmęczenie, utrata łaknienia, wypadanie włosów, zahamowanie czynności szpiku oraz zwiększone ryzyko infekcji. Badania na ludziach potwierdziły skuteczność Reishi w przypadku zmęczenia, utraty włosów oraz zahamowania czynności szpiku kostnego. Pozytywne wyniki uzyskano również w przypadku badań klinicznych z użyciem różnych biologicznie czynnych glukanów w odniesieniu do pacjentów poddanych chemio lub radioterapii.
•  Jako suplement stosowany w zapobieganiu wystąpienia lub nawrotu chorób nowotworowych. Reishi wzmaga aktywność komórek NK oraz limfocytów cytotoksycznych, co prowadzi do zwiększenia nadzoru immunologicznego, a co za tym idzie, może wykazać skuteczność w immunologicznej prewencji wystąpienia lub nawrotu choroby nowotworowej.
•  Jako suplement podawany pacjentom cierpiącym na raka dla poprawy jakości ich życia. Badania dokonane na wielu preparatach zawierających biologicznie czynne glukany, potwierdziły ich skuteczność w polepszeniu jakości życia u osób cierpiących na choroby nowotworowe, szczególnie w zaawansowanym stadium choroby. Stwierdzono między innymi, że Reishi pomagał w zmniejszeniu występujacego u tych pacjentów bólu.
•  Jako suplement dla pacjentów chorych na raka, dla przedłużenia ich życia oraz zmniejszenia prawdopodobieństwa wystąpienia przerzutów Działanie takie udowodniono przy użyciu wielu preparatów sporządzonych na bazie biologicznie czynnych glukanów. Przykładowo, preparat pod nazwą Lentinan podawany pacjentom w przypadku zaawansowanego raka żołądka lub jego nawrotów, wykazał znaczny wzrost przeżywalności. Podobnie, preparat pod nazwą Sizolan stosowany łącznie z chemioterapią znacznie zwiększał przeżywalność niezależnie od stadium choroby w przypadku nowotworów szyjki macicy, raka płuc, głowy i szyi. Podawanie doustne preparatu PSK zwiększało przeżywalność oraz uleczalność pacjentów po wycięciu raka okrężniczo-odbytniczego. Podobnie, pozytywne wyniki uzyskano w przypadku użycia biologicznie czynnych glukanów, w skutecznym zapobieganiu lub powstrzymywaniu przerzutów mięsaków płuc i raka prostaty.

Pozytywne wyniki badań przeprowadzonych, in vitro oraz in vivo, poparte rezultatami badań przedklinicznych oraz klinicznych przeciwnowotworowego działania grzybów Reishi, świadczą o ogromnym potencjale wykorzystania ich w dziedzinie prewencji oraz terapii raka. Na przestrzeni ostatnich 30 lat ukazało się wiele opisów wykorzystania grzybów Reishi w terapii różnych rodzajów nowotworów w praktyce lekarskiej. Kosai Matsumoto w swojej książce „Tajemniczy grzyb Reishi”, wydanej w 1977 opisuje przypadki znakomitych wyników uzyskanych w wyniku spożywania przez pacjentów grzybów Reishi w zaawansowanych stadiach raka trzustki, żołądka, macicy, przełyku, gardła, nerek, płuc oraz odbytu. Podawanie chorym grzybów Reishi lub ich wyciągów prowadził u pacjentów do ustąpienia bólu, przywracał im apetyt, pozwalał na prawidłowe wypróżnianie się oraz na zdrowy sen. Niektóre z omawianych przez autora przypadków zakrawają prawie na cud, gdyż użycie Reishi prowadziło do całkowitego ustąpienia nowotworu, nawet w bardzo zaawansowanych stadiach rozwoju albo po wystąpieniu przerzutów. Nawet, jeśli nie doszło do remisji nowotworu, stosowanie Reishi w sposób widoczny przedłużało żywotność oraz jakość życia u pacjentów znajdujących się przed przystąpieniem do leczenia w stadium, często uznanym przez lekarzy za beznadziejny.

Grzyby Reishi a choroby sercowo-naczyniowe

Badania kliniczne udowodniły niezbicie wiele korzystnych własności grzybów Reishi w odniesieniu do układu sercowo-naczyniowego. Wykazano ich skuteczność miedzy innymi w zapobieganiu i terapii takich schorzeń, jak stwardnieniu tętnic, hypercholesterolozie oraz nadciśnienia tętniczego. Korzystne działanie stosowania Reishi stwierdzono również w przypadkach udaru mózgu, niewydolności pracy mięśnia sercowego, zawału serca oraz zapobieganiu zapaleniu żył i zakrzepicy.

Badania przeprowadzone równolegle w 7 różnych chińskich szpitalach na grupie 90 osób cierpiących na choroby serca wykazały średnio poprawą u 81,77% pacjentów. Najlepsze wyniki uzyskano w szpitalu Nanjing Gulou, gdzie po czteromiesięcznym podawaniu tabletek preparatu Reishi poprawa nastąpiła u 93.3% osób poddanych tej kuracji. Poniższa tabela obrazuje procent skuteczności Reishi w odniesieniu do różnych objawów występujących u pacjentów z chorobami serca: Arytmia 60,0% Uczucie ucisku w klatce piersiowej 90,4% Bóle i zawroty głowy 86,7% Uczucie znużenia 77.8% Odczucie chłodu w kończynach 73.9% Zaburzenia oddychania, duszność 72,5% Bezsenność 77,8% Dusznica bolesna 84.4% Inne badania wykazały, że u 72 spośród 92 pacjentów ustąpił ból w klatce piersiowej, a u 65% zmniejszyły się problemy z oddychaniem oraz tachykardia. U 20 spośród 52 pacjentów przywrócono normalny rytm pracy serca, a u 13 osób nastąpiła wyraźna poprawa.

Badania kliniczne na pacjentach cierpiących na hyperlipidemię oraz choroby serca dokonane po siedmiu latach badań opracowania statystyczne dowiodły skuteczności terapii z użyciem grzybów Reishi wykazały, że znaczna poprawa nastąpiła u 20% – 48% pacjentów, natomiast skuteczność leczenia stwierdzono u 56% – 86% osób. U 76% pacjentów wystąpiła znaczna poprawa przepływu krwi do serca, natomiast od 42% do 94% zaobserwowano pewną poprawę. U wielu pacjentów poprawie uległy takie objawy, jak ból serca, trudności z oddychaniem, obrzęk oraz nieregularny lub przyspieszony rytm pracy serca. Jednym z głównych czynników zwiększających ryzyko chorób sercowo-naczyniowych jest podwyższony poziom cholesterolu oraz trójglicerydów we krwi.

Badania na zwierzętach oraz badania kliniczne dowiodły, że Reishi wykazuje zdolności obniżenia poziomu cholesterolu całkowitego, cholesterolu LDL oraz trójglicerydów we krwi. W trakcie badań klinicznych przeprowadzonych w szpitalu w Tianjin w Chinach na grupie 70 osób cierpiących na hyperlipidemię u 74,2% pacjentów stwierdzono obniżenie poziomu cholesterolu do wartości prawidłowych. Najlepsze wyniki uzyskano w przypadku osób, które ograniczyły spożycie tłuszczów zwierzęcych oraz były aktywnie fizycznie. Jednak, nawet u osób, które nie należały do tej grupy, stwierdzono znaczną poprawę w obniżeniu poziomu cholesterolu pod wpływem stosowania grzybów Reishi. Dalsze badania kliniczne wykazały, że u 103 pacjentów cierpiących na choroby serca stosowanie preparatu sporządzonego z grzybów Reishi przez okres od jednego do czterech miesięcy prowadziło do obniżenia cholesterolu LDL u 68% pacjentów. Dodatkowo, nastąpiła u nich zdecydowana poprawa symptomów choroby oraz polepszenie obrazu EKG. Kolejne badania kliniczne potwierdziły, że po 2 miesiącach stosowania Reishi nastąpiło u pacjentów obniżenie poziomu cholesterolu oraz trójglicerydów, któremu towarzyszyła poprawa krążenia krwi oraz ustąpienie zmęczenia, sztywnienia kończyn oraz bólów głowy.

W jednym z badań klinicznych dokonanych na osobach chorych na serce stwierdzono obniżenie poziomu trójglicerydów u 68% pacjentów, natomiast w niezależnych badaniach dokonanych na osobach cierpiących na hyperlipidemię podobny efekt zanotowano u 74,4% pacjentów. W badaniach klinicznych przeprowadzonych w Japonii na grupie 53 pacjentów cierpiących na nadciśnienie pierwotne po 6 miesiącach stosowania tabletek sporządzonych z liofilizowanego wyciągu Reishi nastąpiło znaczne obniżenie ciśnienia skurczowego od 10 do 29 mmHg i rozkurczowego od 5 do 14 mmHg, osiągając średnio prawidłową wartość 126,4/91. Nie stwierdzono, natomiast znaczących zmian ciśnienia krwi u grupy kontrolnej osób zdrowych, którym podawano identyczne dawki preparatu Reishi.

Bardzo obiecujące są wyniki badań klinicznych uzyskane na grupie 54 pacjentów znajdujących się w stadium II nadciśnienia pierwotnego, u których zawiodła terapia przy użyciu takich leków obniżających ciśnienie, jak Captopril w dawkach dziennych 25 mg oraz Imodypina w dawkach dziennych 20 mg. Podawanie tym pacjentom dwa razy dziennie dwóch tabletek zawierających 220 mg wyciągu z Reishi po 14 dniach kuracji prowadziło do znacznego obniżenia skurczowego ciśnienia krwi u 82.5% osób, przy wyraźnej poprawie ciśnienia rozkurczowego oraz włośniczkowego oraz tętniczego.

Wyciągi z Reishi w badaniach klinicznych wykazały również zdolności zapobiegania zapaleniom żył oraz zakrzepicy. Skrzepy krwi są bezpośrednią przyczyna udarów mózgu, tętniaków oraz niedomogów serca. Odkładanie się ich w naczyniach krwionośnych pogarsza krążenie krwi i blokuje jej prawidłowy dopływ do kończyn, co w konsekwencji prowadzi do stanów zapalnych oraz zgorzeli. Może być ono również odpowiedzialne za inne poważne schorzenia, takie jak zapalenie wątroby, nerek, cukrzycy oraz chorób nowotworowych. Badania kliniczne pacjentów cierpiących na wysokie ciśnienie krwi oraz hiperlipemię wykazały właściwości wyciągu z Reishi prowadzące do obniżenia lepkości krwi i plazmy. Wysoka lepkość krwi redukuje przepływ krwi i zwiększa tendencje zakrzepowe. Może być ona wywołana między innymi policytemią, hyperlipidemią oraz nadmierną agregacją płytek krwi. Wykazano, że wyciągi z grzybów Reishi wykazują zdolność hamowania agregacji płytek krwi. Działanie to wiąże się między innymi z obecnością w nich adenozyny. Tak, więc Reishi wykazuje zdolności zmniejszenia lepkości krwi. poprawę ukrwienia oraz zapobiega tworzeniu się skrzepów.

Inne zdolności lecznicze grzybów Reishi

W badaniach na myszach oraz szczurach wyciągi z Reishi wykazały działanie obniżające poziom cukru we krwi. Wyodrębniony z ekstraktu składnik – ganoderan B powodował podniesienie poziomu insuliny we krwi do wartości prawidłowych oraz zmniejszał w niej poziom glukozy. Działanie przeciw cukrzycowe tego związku wynika ze zwiększenia ilości insuliny w surowicy oraz pobudzenia kluczowych enzymów wątroby w procesie metabolizmu węglowodanów. Znaczne działanie hipoglikemiczne w oparciu o podniesienie poziomu insuliny we krwi stwierdzono również w przypadku zawartych w Reishi wielocukrów.

Działanie hipoglikemiczne Reishi zostało potwierdzone w badaniach klinicznych. W badaniach klinicznych cukrzycy typu 2 przeprowadzonych z udziałem 130 pacjentów po zastosowaniu przez 2 miesiące preparatu na bazie grzybów Reishi udowodniono ich równą skuteczność w porównaniu z klasycznymi lekami hipoglikemicznymi. Wykazały one jednak nad nimi zdecydowaną przewagę efektywności działania w ustąpieniu takich objawów klinicznych choroby, jak pragnienie, zmęczenie, bolesność w nadbrzuszu, osłabienie nóg oraz zawroty głowy. Stwierdzono również synergistyczne działanie preparatu Reishi w połączeniu z klasycznymi lekami hipoglikemicznymi.

Niezależne badania kliniczne wykazały, że wyciąg z Reishi wykazywał skuteczność podobną do insuliny oraz doustnych leków hipoglikemicznych. Niektóre powikłania cukrzycy, jak np. owrzodzenia, leczą się po Reishi skuteczniej. Wiąże się to z działaniem glukanu (składnika zarodników grzyba), który aktywuje i pobudza migrację fibroblastów, co powoduje leczenie się rany z narastaniem zdrowych tkanek.

W badaniach klinicznych przeprowadzonych przy użyciu syropu sporządzonego z grzybów Reishi stwierdzono znaczny wzrost zawartości tlenu we krwi pacjentów. Podobnie, w badaniach na zwierzętach wykazano znaczne zwiększenie wytrzymałości na niedobór tlenu. Badania kliniczne przy użyciu wyciągu z grzybów Reishi wykazały, że u nieprzystosowanych do tego osób pracujących na znacznych wysokościach ponad poziomem morza wystąpiła znaczna ulga lub zmniejszenie symptomów choroby górskiej. Pozytywne wyniki działania Reishi w przypadku choroby górskiej potwierdzone zostały w dalszych badaniach, dokonanych na prawie tysiąc osobowej grupie nie zaaklimatyzowanych osób podróżujących na wysokości 4750 metrów nad poziomem morza. U 98,6% osób po zażywaniu tabletek sporządzonych na bazie wyciągu z grzybów Reishi nie stwierdzono wystąpienia charakterystycznych dla tej choroby symptomów, takich jak wymioty i bóle głowy.

W literaturze istnieje imponująca ilość doniesień na temat korzystnego działania grzybów Reishi na wątrobę. Grzyby Reishi wykazały korzystne działanie w terapii zapalenia wątroby szczególnie w przypadkach, w których nie doszło jeszcze do poważnych zaburzeń pracy wątroby. W badaniach klinicznych przeprowadzonych na grupie 355 osób z zapaleniem wątroby wirusowym B pozytywne wyniki uzyskano u 92,4% pacjentów. Zastosowanie liofilizowanego ekstraktu z grzybów Reishi przez okres 3-miesięcy u osób z tą choroba, prowadziło do znacznego ustąpienia symptomów chorobowych, takich jak zmęczenie i zawroty głowy oraz obniżenia poziomu GOT i GPT w surowicy krwi.

Grzyby Reishi wykazują zdolności do ochrony wątroby przed różnymi czynnikami toksycznymi, jeśli stosuje się je prewencyjnie, jak również po dojściu do zatrucia. Wyniki badań klinicznych przeprowadzonych na grupie 70000 osób w Chinach z zastosowaniem grzybów Reishi zakończyły się sukcesem w 90% przypadków pacjentów cierpiących na wywołane działaniem toksycznym zapalenia wątroby. Poza ochroną wątroby oraz przyspieszaniem usuwania toksyn z organizmu, grzyby Reishi wykazały również zdolności działania jako antidotum w przypadku zatrucia grzybami.

Badania kliniczne dokonane na grupie 37 pacjentów cierpiących na zniedołężnienie i osłabienie oraz towarzyszących im takich symptomów, jak bezsenność, zanik pamięci, wyczerpanie fizyczne oraz palpitacje serca, po 4-6 tygodni kuracji z użyciem wyciągu z Reishi wykazały poprawę o 56,3%. Ponadto, stwierdzono wzrost szybkości transformacji limfoidalnej, jak również poziomu IL-2, składnika dopełniacza C3 oraz immunoglobuliny G. W najnowszych badaniach wykazano, że wyciągi Reishi nie tylko przeciwdziałają demencji, ale też skutecznie zapobiegają starzeniu się organizmu. Wyciągi z grzybów Reishi wpływają na centralny układ nerwowy, wykazując łagodne działanie uspokajające oraz przejawiając aktywność, jako antagonista kofeiny i oddziaływując relaksująco na układ mięśniowy. Korzystny wpływ Reishi wykorzystuje się w terapii neurastenii oraz związanych z nią symptomów, takich jak zmęczenie, osłabienie nerwicowe oraz bezsenność. Po zażywaniu Reishi przez osoby cierpiące na bezsenność na tle nerwicowym po 10 do 15 dniach kuracji nastąpiła znaczna poprawa u 87% – 100% pacjentów. Towarzyszyły temu wzrost apetytu, przyrost wagi ciała oraz ustąpienie bólów i zawrotów głowy.

Pozytywne wyniki uzyskano również w przypadku pacjentów cierpiących na choroby umysłowe wywołane stresem psychologicznym oraz chorobę Alzheimera. Szczególnie użyteczne okazuje się zastosowanie terapii z użyciem grzybów Reishi, jako rośliny leczniczej o działaniu uspokajającym w przypadku osób cierpiącym na stany lękowe, zaburzenia snu oraz nerwowość jeśli towarzyszy im osłabienie funkcji nadnerczy lub ogólna neurastenia.

W badaniach klinicznych na ludziach stwierdzono, że wyciąg z Reishi dramatycznie zmniejszał ból u osób cierpiących na nerwobóle poopryszczkowe oraz silne bóle związane z półpaścem.

Badania krwi u osób cierpiących na przewlekłe zapalenie oskrzeli przeprowadzone po 4 miesiącach kuracji z użyciem Reishi wykazały zmniejszenie pobudzenia przywspółczulnego układu nerwowego u 90% pacjentów. Nadzwyczaj obiecujące wyniki uzyskano w zastosowaniu wodnych wyciągów z grzybów Reishi w terapii osób cierpiących na rzadką chorobę dziedziczną – miotonię zanikową (choroba Steinera). Choroba ta charakteryzuje się atrofią mięśni, która wpierw atakuje mięśnie twarzy, szyi i krtani, i progresywnie rozprzestrzenia się na pozostałe mięśnie ciała. W końcowych stadiach dochodzi również do atrofii wielu gruczołów, takich jak przysadka mózgowa, tarczyca, gruczoł przytarczycowy. nadnercza oraz gruczoły płciowe. U wielu pacjentów po kuracji z użyciem wodnych wyciągów z grzybów Reishi zaobserwowano znaczną poprawę siły mięśni, lepszy sen, poprawę apetytu oraz przyrost wagi ciała. Polepszeniu uległy również ich zdolności ruchowe, mowa stała się wyraźniejsza uległo też zmniejszeniu zmęczenie spowodowane chodzeniem. U niektórych pacjentów stwierdzono nawet zatrzymanie postępu choroby.

Pozytywne wyniki odnotowano w przypadku użycia Reishi u pacjentów cierpiących na chorobę Parkinsona. Bardzo dobre rezultaty osiągnięto również w wykorzystaniu Reishi w przypadkach różnorodnych alergii. W terapii przewlekłego nieżytowego zapalenia oskrzeli na tle alergicznym pozytywne wyniki stosowania Reishi uzyskano u od 60 do 97,7% przypadków.

Kuracja z wykorzystaniem Reishi wykazała skuteczność w odniesieniu do 80% przypadków infekcji dróg oddechowych oraz w 50% przypadkach prowadziła ona do całkowitego wyleczenia choroby.

Wiele schorzeń na tle alergicznym, takich jak przewlekłe zapalenie oskrzeli, przewlekła astma oskrzelowa, stany zapalne skóry na tle alergicznym, alergiczne zapalenie zatok, wątroby, nerek itp., są często bardzo trudne do wyleczenia i zwykle wymagają zastosowania kuracji z kortyzonem, który przy dłuższym stosowaniu może prowadzić do poważnych uszkodzeń nerek. Reishi, choć działa wolniej, jest nie mniej skuteczny, natomiast używając go uniknąć można negatywnych działań ubocznych.

Badania kliniczne z użyciem rozłupanych zarodników grzybów Reishi wykazały, że są one bardzo skuteczne w kuracji andropauzy u mężczyzn. Przejawia się ona zmęczeniem, bezsennością, problemami związanymi ze zwężeniami naczyń krwionośnych, problemami nerwowymi i psychicznymi oraz zaburzeniami seksualnymi. Po trzech tygodniach kuracji przy użyciu zarodników Reishi pozytywne wyniki uzyskano u 85% pacjentów w odniesieniu do ustąpienia zmęczenia, 70% niestrawności, 37,5% palpitacji, 52,5% otępienia, 37,5% podrażnienia nerwowego, 82, 5% depresji oraz 80% zaburzeń wzwodu. Badania wykazały również podniesienie poziomu testosteronu o 93% i poziomu dysmutazy natlenkowej (SOD) o 10% oraz obniżenie poziomu dwualdehydu malonowego (MDA) o 24%, co świadczy o zdolnościach antyoksydacyjnych preparatu.

Niezależne badania potwierdziły, że wielocukry zawarte w Reishi wykazują zdolność obniżania produkcji wolnych rodników, co może tłumaczyć ich ważną rolę w zapobieganiu procesom starzenia się organizmu.

Na zakończenie, warto jeszcze nadmienić o zdolnościach Reishi do leczenia ran. Opisane są przypadki wyleczenia ran u osób cierpiących na cukrzycę po 15 do 22 dniowej kuracji. Mogło to być wynikiem aktywacji migracji fibroblastów przez cząsteczki wielocukrów ścian komórkowych Reishi, prowadzące do gojenia ran oraz rozrostu tkanki bliznowatej. Znane są również przykłady uzyskania nadspodziewanie dobrych wyników przy użyciu Reishi do leczenia przypadków zgorzeli. Bezpieczeństwo użycia, działania uboczne oraz interakcje z lekami Grzyby Reishi stosowane są jako pokarm oraz, jako roślina lecznicza przez kilka tysiącleci w Chinach i innych krajach dalekiego Wschodu, co stanowi niewątpliwe silny argument przemawiający za bezpieczeństwem ich użycia.

W tradycyjnej medycynie chińskiej grzyby Reishi zajmują poczesne pierwsze miejsce na liście 120 leków „wybitnych” uważanych za „rośliny boskie”, których jedną z cech charakterystycznych jest brak toksyczności, nawet w przypadku długotrwałego ich stosowania. Brak toksyczności potwierdziły badania przeprowadzone na Uniwersytecie Krajowym w Seulu w Korei Południowej. Po miesiącu podawania myszom liofilizowanego wyciągu wodnego grzybów Reishi w bardzo wysokich dawkach rzędu 5 g /kg (co dla ludzi stanowiłoby odpowiednik 350 g dawki dziennej) nie stwierdzono ich toksyczności ani też żadnych poważnych negatywnych działań ubocznych. W badaniach krzyżowych przeprowadzonych metodą podwójnej ślepej próby z użyciem placebo na grupie 18 osób zastosowano preparat Reishi w formie kapsułek. Pacjentom podawano preparat w dawkach dziennych wysokości 1,44 g. co odpowiadało ilości 13,2 g świeżych grzybów Reishi, przez okres 4 tygodni. Kontrolowano u nich cały szereg biomarkerów takich miedzy innymi, jak zdolności obrony przez antyutleniacze, ryzyko choroby wieńcowej serca, uszkodzenia DNA, efektywność układu immunologicznego, własności przeciwzapalne, jak również toksyczność w odniesieniu do wątroby i nerek. Nie stwierdzono u nich wystąpienia żadnych działań toksycznych, natomiast wystąpiła u nich poprawa zdolności obronnych antyutleniaczy oraz obniżenie poziomu lipidów we krwi i zmniejszenie ryzyka choroby wieńcowej.

W terapii z użyciem Reishi zaobserwowano jedynie rzadko występowanie niewielkich działań ubocznych. Najczęściej pojawiały się one na początku terapii i zwykle ustępowały po upływie kilku dni. Tłumaczyć je można prawdopodobnie efektami odtruwania organizmu. Należą do nich zawroty głowy, swędzenie skóry, suchość jamy ustnej, przełyku i okolic nosa, bezsenność, pocenie się. wzdęcia, częste oddawanie moczu, rozwolnienie oraz zaburzenia żołądkowe. Większości tych symptomów można całkowicie uniknąć przyjmując Reishi wraz z pokarmem. Jedynie w przypadku dużych dawek Reishi wystąpić może biegunka i ściemnienie stolca, czemu zapobiec może równoczesne przyjmowanie dużych dawek witaminy C.

W związku ze zdolnościami do obniżania krzepliwości krwi osoby zażywające leki przeciwkrzepliwe, takie jak Warfarin lub Kumidynę, przed stosowaniem Reishi winny zasięgnąć porady lekarza. Z tego też powodu nie zaleca się przyjmowania Reishi w krótkim okresie przed i po operacjach chirurgicznych oraz porodem. Należy również zachować ostrożność ze względu na możliwość spotęgowania przez Reishi działania leków hipoglemicznych oraz środków obniżających ciśnienie krwi.
Sposób zażywania oraz dawkowanie Reishi

Nawet w przypadku wysokiej jakości surowca zażywanie Reishi w formie odwarów i tinktur nie gwarantuje odpowiedniego stężenia zawartych w nich substancji czynnych korzystnych w prewencji i terapii chorób. Gwarancją taką można jedynie uzyskać na drodze stosowania preparatów Reishi w postaci tabletek lub kapsułek zawierających standaryzowane wysokie stężenie składników biologicznie czynnych. Najlepsze wyniki uzyskuje się przy użyciu kapsułek zawierających standaryzowany wyciąg z czerwonej odmiany grzybów Reishi (20:1), w którym stężenie trójterpenów wynosi 6%, wielocukrów 13,5% oraz, w których skład wchodzą również w pełni rozłupane zarodniki grzyba. Jak bowiem wynika z badań klinicznych, substancje te są odpowiedzialne w głównej mierze za własności lecznicze Reishi, natomiast zarodniki wykazały 75 krotnie wyższą aktywność farmakologiczną w porównaniu z owocnikami i grzybnią.

Produkcja preparatu winna odbywać się  zgodnie z rygorystycznie przestrzeganymi zasadami stosowanymi przy produkcji leków syntetycznych tzn. zgodnie z GMP – dobrą praktyką wytwarzania. Kontrola jakości powinna gwarantować nie tylko wysokie, standaryzowane stężenie składników leczniczych, ale również nieobecność substancji toksycznych, pozostałości szkodliwych rozpuszczalników oraz zanieczyszczeń drobnoustrojami. Kapsułki powinny szybko rozpuszczać się w treści żołądkowej, a ich zawartość, łatwo ulegać przyswojeniu w przewodzie pokarmowym.

W charakterze suplementu odżywczego i dla celów profilaktycznych należy stosować dziennie, popijając wodą, jedną do dwóch kapsułek zawierających 500 mg wysokiej jakości standaryzowanego wyciągu z Reishi (a dokładniej 495 mg ekstraktu Reishi oraz 5 mg rozłupanych zarodników), co stanowi ekwiwalent około 10 – 20 g świeżych grzybów. Zaleca się przyjmowanie ekstraktu wraz z pokarmem dla zminimalizowania możliwości wystąpienia zaburzeń żołądkowych.

Dla uzyskania optymalnych korzyści zdrowotnych należy używać ekstraktu w sposób systematyczny. W przypadkach wykorzystania Reishi jako preparatu leczniczego dawką dzienną można zwiększyć do 3-4 kapsułek, których stosowanie należy rozłożyć w czasie, również przyjmując je wraz z pokarmem i popijając wodą. W trakcie kuracji zalecane jest spożywanie dużych ilości płynów. Jak wykazały badania, wskazane jest równoczesne zażywanie wysokich dawek witaminy C.